İzmir gibiyim artık,
Gülmeyi Alsancakta bıraktım,
Coşkuyu Göztepe de,
Aşkı Bornova da.
Asansör kadar yorgun,
Agora kadar yıkık,
Eşrefpaşa kadar belalı,
Basmane kadar vedalara alışık,
Kemeraltı kadar kalabalık,
Yalı kadar cefakar…
İzmir gibiyim yani;
Uzaktan ışıl ışıl ama aslında yorgun
Ve herşeye rağmen Saat kulesi…
Bu şiiri internette gezerken bir sosyal ağda gördüm. Google amcaya da sormama rağmen kesin bir kaynak bulamadım o yüzden anonim olarak yayınlıyorum ancak şairi bilen yorumlarda belirtirse ben de eklerim. İzmir’e aşık benim gibi biri için çok şey ifade eden bir şiir.
