Bir yağmur griliğindeydi İstanbul,
lunapark sessiz ve yalnız.
Rüzgar tezahürat yapıyordu
ve bir sıfır mağluptu inler cinlere karşı
sokaklarında İstanbulun.
Son yaprağındaydık takvimin;
bulutlar sanki buna ağlıyordu.
Dalgalar kıyıyı,
damlalar sahili dövüyordu.
Ve adaların ışıkları titrek, korkak
göz kırpıyordu pusun içinde.
Bir Amazon kraliçesine tutsaktı gönlüm,
şiddetle reddediyordu bir Bizans kralını.
Ama severdi böyle melankolik havaları.
Her şehre yakışır mıydı sahi;
Biraz göz yaşı, biraz pus?
Gözlerime ilk defa güzel görünüyordu İstanbul,
Ve bir takvimin son yaprağındaydık
yeni bir başlangıcın eşiğinde.
3 Ocak 2012
Altıntepe, İstanbul
